Een favoriete bestemming kiezen is als deze rasechte Brabo vragen d’r zachte G te verbergen, bijna onmogelijk dus. Na láng wikken en wegen kies ik toch voor Curaçao, met de C van cliché. Nu de inkt van m’n werkvisum nagenoeg is opgedroogd, wordt het verlangen naar dit eiland groter. Het eiland waar ik m’n tienerjaren achterliet, leerde leven en de zon me elke dag wakker kuste. Curaçao voelt als thuiskomen, ook al is thuis duizenden kilometers verderop. Naast de hagelwitte stranden, blauwe zee, ritselende palmbomen, Antilliaanse keuken en hartverwarmende gastvrijheid is het een bestemming waar je jezelf mag zijn én mag ontdekken. Ik draag nog elke dag een stukje Curaçao met mij mee.