Een florerende diamantstad 

Het verhaal van Kolmanskop als diamantstad begint pas in 1908 toen Zacharias Lewala, een spoorwegarbeider, een glinsterende steen vond in het zand. Een diamant! Het nieuws verspreidde zich ontzettend snel en binnen no-time bezette Duitse mijners het gebied. Je kunt het je moeilijk voorstellen dat er jarenlang diamanten werden gewonnen in dit verlaten gebied, maar wat was het een succesvolle periode. In 1912 was het gebied rondom Kolmanskop goed voor een productie van een miljoen karaat. Dit was destijds bijna 12% van de wereldwijde diamantproductie. Door de groeiende welvarendheid werden er steeds meer huizen gebouwd waar de mijners woonden, maar dat was niet het enige. De leefomgeving moest hier zo comfortabel mogelijk zijn, dus werd er ook een theater, bowlingbaan en een casino gebouwd. En dat alles in een omgeving die alleen bestaat uit een uitgestrekte zandvlakte.

Het jaar 1914 was goed voor maar liefst 5 miljoen karaat, een duizelingwekkend aantal ton diamanten. Maar het meest bizarre feit vinden wij toch wel dat de arbeiders destijds gewoon op hun buik op het zand lagen en met een pincet diamanten van de grond pikten. Een diamant in Kolmanskop had de grootte van een luciferkop. Eén arbeider kon gemiddeld zo’n 400 tot 500 karaat diamanten per dag vinden. Op het hoogtepunt woonden er zo’n 1.300 mensen in Kolmanskop, waaronder 350 Duitsers. De rest waren lokale bewoners die het meeste harde werk deden en net buiten de stad woonden.